Meteen naar de inhoud
Home » Sahih Bibliotheek » 1. De Ontwikkeling en Beschrijving van Soennitische Spiritualiteit (Tasawwuf) – Shaykh Mohammed Aarab

1. De Ontwikkeling en Beschrijving van Soennitische Spiritualiteit (Tasawwuf) – Shaykh Mohammed Aarab

Shaykh Mohammed Aarab zielsgenezing Muhasaba

Tasawwuf (spiritualiteit) volgens de Qoran en Soennah!

Allah nodigt de mens uit naar eeuwig geluk. Daarvoor heeft Hij, de Almachtige, Profeten en Boeken gestuurd. Om dit eeuwig geluk te bereiken is de religie van Islam gekomen met twee belangrijke doelstellingen. Ten eerste het leren van correct geloof en ten tweede het leren van de manieren waarop wij Allah dienen te aanbidden. Hoe meer wij Allah kennen en correct aanbidden, hoe meer wij van het eeuwig geluk kunnen verkrijgen. Deze aanbidding wordt gedaan door het lichaam, maar ook door het hart. De aanbiddingen van het lichaam worden geleerd door een wetschool te volgen.

Maar hoe leer je de aanbiddingen van het hart zoals liefde, hoop en verlangen naar Allah? Dat leer je in het islamitische vak tasawwuf. Dit woord kunnen we (vrij) naar ‘spiritualiteit’. Andere religies kennen ook spiritualiteit. Hoe is de spiritualiteit van de Islam dan anders? En hoe moeten we dit zien vanuit de Qoran en Soennah? Shaykh Mohammed Aarab legt het allemaal uit. – Team Sahih.nl

Shaykh Mohammed Aarab zielsgenezing Muhasaba

Het woord tasawwuf  dient op de juist manier te worden begrepen omdat dit vak soms onterecht wordt aangevallen.

1. Indiase Spiritualiteit

Spiritualiteit (tasawwuf) is een groot vak en daarbij is het van belang om te weten dat er verschillende achtergronden zijn. In India is een vorm van tasawwuf begonnen voor de komst van de Islam. De aandacht bij hun ging uit naar het reinigen van de ziel. Deze oude tasawwuf heet al-tasawwuf al-hindi (Indiase spiritualiteit). Een veelgebruikte metafoor dat zij gebruikte is dat van de spiegel. De ziel is net als een spiegel die beslagen is door damp. Zou deze damp er afgehaald worden dan ziet een persoon alle zaken die bestaan. Iemand bereikt hun dan ware wijsheid (hikma). Dit zicht kan zover reiken dat iemanad volgens hun zelfs de toekomst ziet.

2. Filosofische Spiritualiteit

Hierna ontwikkelende al-tasawwuf al-falsafi (filosofische spiritualiteit) door de bovenstaande ideeën te onderbouwen met filosofische premissen. Filosofen zoals Ibn Sina en al-Farabi hebben dit vervolgens geprobeerd te bewijzen op basis van het verstand. Volgens hun opvatting is een profeet iemand die het niveau van die ware wijsheid (hikma) heeft bereikt. Wijsheid is volgens hun het spreken op basis van hoe dingen volgens de ware werkelijkheid zijn. Openbaring is volgens deze filsofen daarom een niveau van wijsheid wat een mens kan bereiken.

Ibn Arabi: filosofische of soennitische spiritualiteit?

Er wordt gezegd dat de islamitische geleerde ibn Arabi in deze filosofische taal de soennitische tasawwuf beschrijft. Dit is een reden waarom ibn Arabi volgens sommige islamitische geleerden een omstreden persoon is in de islamitisch intellectuele traditie. Imam Abd al-Wahhaab al-Sha’rani zei over ibn Arabi dat hij daadwerkelijk waardig is aan de titel die men hem geeft: Shaykh al-Akbar (de grootste Shaykh). Hij noemt hem een pool (qutb) van de heiligen.

Anderen geleerden zoals Imam ‘Ala al-Deen al-Bukhari hebben hem verklaard tot ongelovige. Hierbij is het wel van belang om te weten dat er stukken zijn toegevoegd aan het boek van Imam ibn Arabi genaamd al-futuhaat al-makkiyyah (de Mekkaanse Openingen).

3. Soennitische Spiritualiteit

De bekendste vorm van tasawwuf wat door de geleerden van Islam wordt gepraktiseerd heet echter al-tasawwuf al-sunni (Soennitische spiritualiteit). Dit is anders dan de twee soorten spiritualiteit die wij hebben genoemd. Geleerden die hier voorstanders van zijn en dit hebben gepraktiseerd zijn onder andere Shaykh Abd al-Qadir al-Jilani, Imam al-Nawawi, Imam al-Ghazali, Imam al-Muhasibi en vele andere grote geleerden.

De Islam kent twee soorten van daden: de daden van de ledematen en de daden van het hart. Beiden categorieën kennen toegestane (halal) en verboden (haram) daden. Soennitische tasawwuf leert welke daden van het hart toegestaan zijn en welke verboden zijn.

De daden van de ledematen zijn over het algemeen bekend en worden bestudeerd bij de islamitische geleerden van het vak fiqh. Bepaalde kennis is vanzelfsprekend; iedereen weet bijvoorbeeld dathet gebed en het vasten verplicht zijn. Wat niet vanzelfsprekend is is de manierwaarop het gebed en het vasten daadwerkelijk verricht moet worden.

Daarom dient de moslim(a) altijd bezig te blijven zijn met het opdoen van kennis. Deze gedetailleerde kennis krijgt men niet mee van huis uit. Een uitzondering hierop is een kind dat uit een gezin komt met geleerden.

4. Individuele Verplichting (fard ‘ayn)

Bepaalde kennis is een individuele verplichting (fard ‘ayn) voor iedere moslim zoals:

  1. De algemene artikelen van geloofsleer (aqeedah);
  2. De algemene daden van aanbidding (fiqh al-‘ibadaat);
  3. Echter, een van de belangrijkste verplichtingen na het kennen van Allah en het verrichten van het gebed is weten wat de verplichte en verboden daden van het hart te kennen.

De verplichte daden van het hart

Het eerste element van de verplichte daden van het hart is het geloven in Allah en het geloven in de Profeetschap van Mohammed vzmh. Dit zijn de verplichtingen waar het geloof van afhangt.

Het tweede element zijn de streng verboden daden van het hart zijn afgoderij (shirk), ontkennen van Allah’s Bestaan (kufr), afgunst met kwaadwensen (hasad), hoogmoed (kibr) en zelfverheerlijking (‘ujb). Vervolgens is er een verschil tussen hasad en ghibta. Hasad is dat je wil dat iemand wordt ontnomen van een gunst of iets kwaads door overkomt. Dit kan vertaald worden naar afgunst. Ghibta is iets willen wat een ander heeft zonder dat je wil dat hij/zij die gunst verliest. Dit kan vertaald worden naar jaloezie.

Een derde element van kennis over het hart is weten wat het verschil is tussen een ziek en gezond hart. De ziekte van het hart gaat over de spirituele ziektes van het hart, deze worden verduidelijkt in de Qoran en Soenna. De Qoran spreekt tot de ziel en de functie van het verstand (aql) is om het hart (qalb) te vertellen wat de juiste informatie is.

Het hart is het centrum volgens de Islam

Het hart is het centrum van de mens volgens de Islam. Een misvatting is dat de Islam alleen concentreert op de details van de daden van aanbidding zoals de plaatsing van de handen tijdens het gebed of het aantal salaams aan het einde van het gebed. Twee mensen kunnen het gebed verrichten volgens de Soennah. Aan de buitenkant lijken het twee personen die beiden aan het bidden zijn. Er kan echter een groot verschil zijn tussen beiden. De een verricht het gebed omwille van het zo nauwkeurig verrichten van uiterlijke details; hij heeft de kern niet begrepen. De ander verricht het gebed met zijn hele bestaan, in volledige concentratie en met zijn hart volledig in de aanwezigheid van Allah.

Dit is de kern van de Islam!

Het begrip van de eerste generatie moslims (salaf)

Dit was ook hoe de eerste generaties moslims (salaf) het woord fiqh begrepen. Fiqh betekent nu het studeren van de uiterlijke regels van de Islam. Imam al-Ghazali stelt dat er een verandering en vervalsing heeft opgetreden in hoe het woord fiqh wordt begrepen. De Salaf begrepen onder het woord fiqh het begrijpen van de kern van de religie en dat is het kennen van Allah. Het vak tasawwuf heeft in elke uitspraak dus een basis in de Qoran, Soennah en uitspraken van de metgezellen.”

Shaykh Mohammed Aarab

Bronnen

  • “De Wijsheden van Abu Madyan al-Ghawth, Shaykh Mohammed Aarab, niet uitgegeven.
  • Voor meer informatie over dergelijke (online) lessen, bekijk dan de facebookpagina van Muhasaba.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *