De Methode van de Ahl al-Sunnah – Imam Taj al-Din al-Subki

Imam Taaj al-Din al-Subki (d. 771 AH) zegt in zijn uitleg op de aqeedah van Ibn Hajib:

Weet dat Ahl al-Soennah wal-Jamā’ah het allemaal eens zijn over één geloofsbelijdenis met betrekking tot: wat verplicht, toegestaan ​​en onmogelijk is is om toe te schrijven aan Allah, zelfs als ze van mening verschilden over de methoden en fundamenten die daarbij komen kijken.

In het algemeen zijn zij (de Ahl al-Sunnah wal Jamā`ah) drie groepen, zoals vastgesteld door overvloedige studie van alle bronnen (istiqrā’):

1. De mensen van Hadith: Hun basisprincipes zijn de geopenbaarde bewijzen (al-adillah al-sam’iyyah), daarmee bedoel ik het Boek, de Sunnah en de Ijmā’ (consensus).
2. De mensen van rationeel onderzoek en denken: Zij zijn de Asharīs en de Hanafīs (de Māturīdī’s]. De Shaykh van de Ash’arīs is: Abūl Hasan al-Asharī. De Shaykh van de Hanafi’s is Abū Mansir al-Māturīdī. Ze zijn het eens over de grondbeginselen van de geopenbaarde kennis (sam’īyyāt) die het intellect alleen kan beschouwen als rationeel mogelijk is, evenals de gebieden waarop de twee (rationele en geopenbaarde kennis) worden gecombineerd.
   
   Ze zijn het eens op alle terreinen van de geloofsovertuiging, behalve in de kwestie van takwīn(Takwīn: letterlijk creatie). Dit verwijst naar het verschil tussen de Ash`arīs en Māturīdīs over de schepping van Allah. 1) takwīn volgens de Ash`arīs is een Attribuut van actie, is niet eeuwig en ontstaat 2) takwīn volgens de Māturīdīs is van de Eigenschappen van eeuwigheid)) en de kwestie van blindelings volgen in aqeedah (taqlīd).
3. De mensen van extatische ervaring (wajd) en onthulling: Zij zijn de Sūfī’s.
   Hun fundamenten zijn de fundamenten van de mensen van rationeel onderzoek en Hadith in het begin en die van onthulling en inspiratie (ilhām) aan het einde.